مادر است و تازه لذت مادر شدن را تجربه می کند ... خدایا آنچه در شکم دارم را نذر تو می کنم و در راه تو آزاد می کنم... از سر شوق عصاره وجودش را تقدیم حریم الهی می کند. خوشحال است که پسرش خدمتگذار مسجد می شود.
اما حملش را که می نهد، ... ای وای این که دختر است.
ناراحت می شود اصلا انتظار دختر بودنش را نداشت... فَلَمَّا وَضَعَتْها قالَتْ رَبِّ إِنِّی وَضَعْتُها أُنْثى
ناشکر نیست، فقط ناراحت است که مبادا خداوند، نذرش را نپذیرفته باشد؛ چرا که دختر برای خدمت به حرم مناسب نیست. می گوید خدایا تو آگاه تری از آنچه به من دادی اما دختر که پسر نمی شود.وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِما وَضَعَتْ وَلَیْسَ الذَّکَرُ کَالْأُنْثى
اما باز هم راضی می شوم به رضای تو و نامش را مریم میگذارد. وَ إِنِّی سَمَّیْتُها مَرْیَمَ
خدایا او و ذریه اش را از شر شیطان به تو می سپارم. وَ إِنِّی أُعِیذُها بِکَ وَ ذُرِّیَّتَها مِنَ الشَّیْطانِ
ولی او که از دل صاف این بانوی پاکدل آگاه است ندا می دهد: فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا پس پروردگارش آن دختر را به نیکی از او بپذیرفت و به وجهی پسندیده پرورشش داد
ای بنده من نه تنها نذر تو را پذیرفتم؛ بلکه به بهترین وجه و نیکوترین شکل پذیرفتم.
تو از من یک پسر خواستی که خادم حرمش کنی ولی من به تو دختری دادم ( مریم ) که از او پسری بدنیا بیاید، که جهانی را هدایت کند. که عیسی را بدنیا آورد....
.
.
... می خندد و می گوید محمد ابتر است و از او نسلی نمی ماند و بعد از او حرفهایش خریداری ندارد چرا که او پسری ندارد که جانشینش باشد...
... و محمد مامور به چلّه می شود چهل شبانه روز فقط با خدا ... انگار خبری است؛ محمد فقط از غذاهای بهشتی تناول می کند. نویدی می آید که که شاید او می خواهد پسر دار شود. چلّه تمام می شود.
.
.
خدیجه خوشحال است و منتظر است، منتظر فرزندش ...
آسمان غوغا می شود ، مریم و هاجر و آسیه وحوا به زمین آمده اند تا خدیجه را کمک کنند... و فاطمه 
بدنیا آمد. آسمانیها چقدر زمین را زیبا می بینند آسمان پر می شود از شادباش قدوم منصوره.
و جبرییل می آید به محمد شادباش می گوید: انا اعطیناک الکوثر فصل لربک ونحر انا شانئک هو الابتر
ما به تو خیر کثیر دادیم.
ما به تو فاطمه را بخشیدیم که از دامانش 11خورشید برای هدایت بشریت پرورش می یابد.
*نام حضرت فاطمه (س) در آسمان منصوره است.