سالها در انتظار فرزند با عروسکی روزگار سر می کرد؛ یادش بخیر خانه کاهگلی و عطر گلهای نارنج حیاطشان و بوسه های مادرانه اش هنوز یادم هست. تا اینکه ؛ عمه گل؛ خودش می گفت، بی بی حکیمه (س) [خواهر امام رضا ع ] به او دختری داد. و نامش را آرزو گذاست که سالها در آرزویش بود.
آرزو خیلی زود بزرگ شد، ازدواج کرد و بچه دار آن هم دو تا. دخترانی مثل خودش.ولی مرد آرزو مرد آرزوهایش نبود و او را رها کرد و آرزو مهرش را حلال کرد نه به قیمت جانش بلکه به قیمت دخترانش.
و نمی دانست که قانون به نفع اوست و شاید هم اگر می دانست باز فرقی نمی کرد .
آرزو گویی از این ماده ها ی قانونهای بی روح حقوق خبری ندارد و نمی داند که دخترانش تا 7 سال باید تحت سرپرستی و حضانت او باشند وبه خاطر طفلانش مهرش را که چه بگویم تمام دنیایش را می دهد و فردا روز آن مرد که ننگم می آید او را پدر بناممش برای دختران آرزو می اید و عمه گل می ماند و آرزو و آرزوهای ناتمامش.
تذکرات
1. این ماجرا واقعی است
2. دین اسلام درباره زنان سفارش اکید نموده به عنوان مثال ملاک دین باوری را مهربانی نسبت به زنان می داند؛ پیامبرگرامی اسلام ص می فرمایند:" بهترین مردم در دین باوری کسانی هستند که نسبت به همسرانشانمهربانتر باشند"(وسایل ج 21ص367)
و باز فرمودند:" مومن به میل همسرش غذا می خورد و منافق همسرش به میل او غذا می خورد." (بحار الانوار ج69ص291) یعنی حتی در مسئله ساده ای مثل غذا خوردن مرد حق ندارد میل خودش را بر میل همسرش ترجیح دهد و اگر داد نشانه نفاقش است.
حتی در بعضی از جاها مقام زن را بالاتر از مرد دانسته و باز آن رسول خاتم (ص)فرمودند:" اگر نماز نافله می گذاردی و پدرت تو را صدا زد نماز را بر هم نزن و اگر مادرت تو را صدا زد آن را بر هم بزن"(مستدرک الوسایل ج15 ص 181) و باز آن حضرت فرموده اند:" خداوند متعال نسبت به دختران مهربانتر ازپسران است."
3. یکی از عوامل ناکارآمدی حقوق در مساله حقوق زنان علی رغم اینکه همیشه به نفع زنان است، این است که اجرای آن نیز بدست مردان است.