سلام جناب گودرزپور. موافقم با شما؛ بعضي وقتا نوشته هاي آدما باعث ميشه خيلي مشتاق ديدارشون بشي. ولي من با ديدن وبلاگ شما يه کم نگران هم ميشم؛ نگران اون کودک معصوم که داره اون زير له ميشه! اين احساس رو تقريباً هميشه دارم با ديدن لوگوي شما.