چون تو اي لاله در اين دشت گلي پرپر نيست

واز اين پير جوانمرده کماني تر نيست

دست و پايي نفسي نيمه نگاهي اهي

غير خونابه مگر ناله در اين حنجر نيست

در کنار تو ام و باز به خود مي گويم

نه حسين، اين تن پوشيده به خون اکبر نيست

هر کجا دست کشيدم زتنت گشت جدا

از من اغوش پر و از تو تني ديگر نيست

ديدني گشته اگر دست و سر سينه تو

ديدني تر زمن و خنده آن لشگر نيست

استخوانهاي تو پشت پدر هر دو شکست

باز هم شکر کنار من و تو مادر نيست

از حسن لطفي