سلام...
وقتي اومدم تو صفحه اصلي پارسي بلاگ گفتم خودم از روي عناوين تازه هاي پارسي نامه حدس بزنم كدوم مال كيمياي نابه! چشمم به عنوان كفش پلاستيكي كه افتاد گفتم حتما همينه و وقتي رفتم روش ديدم بله هوش ما لبريزتر از اين حرفاست:)
وقتي اومدم ب اين نيت اومدم كه فقط بخونم و نظر نذارم!
يا نهايت بنويسم سلام!
ولي نوشتتون خيلي تاثيرگذارتر و عميق تر از اوني بود كه نخوام نظر بذارم!
نوشته هايي كه درد و دغدغه توش موج ميزنه، صداقت و محبت، و پره از اخلاص ... من عاشق اين جور نوشته هام...
مثل اين نوشته...
فوق العاده عالي بود...
اشكم در اومد:(((
مأجور باشيد...
هيچ چيز به اندازه فقر قلبم رو به درد نمياره:((((

دلم کباب شد...نه به حال دخترک....به حالِ خودَم...:(

سلام
از بشر دو پا تعجبي نيست :)

سلام

ميخواستم بگم به خاطر اينكه با صداقت نوشته شده خيلي قشنگه

نمي دانم دلخوشيت از زندگي چيست؟ فقط مي دانم زندگي به كام تو شيرين تر است....

فونت تون ريزه !
و نواي وب تون قشنگ...

سلام...

تلخ بود وزيبا...:(

با سلام و آرزوي توفيق

درد را دردمند داند اهل دردي در کجاست ؟

واقعا توي دنياي وارونه،اتفاقاتش هم وارونه ميشه..بعضي وقتا عجيب دنيامون وارونه ميشه...

سلام بسسسسسسسسسسسسسيار زيبا

ارامش تو مي ارزد به تمام نا ارامي ها,استرس هاي دختران اين جا..., فوق العاده زيبا بود , خوش حالم اولين باري که به وبلاگ شما سر زدم , اين نوشته رو خوندم , نوشته اي سراسر از احساس , ... ,