با اين همه خوشبحالِ دختر روستا...دختر روستا سرخي ِ صورتش را از طبيعت خدا ميگيرد...و در حاشيه اين دنيا مي زييد...و غرق در آن نميشود...اين خود موهبتي ست.(البته از يه نگاه مثبت ميشه اينطور حرف زد و گرنه...).
